I love that Hannah knows that she can turn to God with her deepest fears and desires. Even though here husband loves her so much, she has a deep longing for a child of her own. She can’t really talk about this with her husband, but she went into the temple to pray before the Lord. When she’s in the temple Eli, the priest, thought she was drunk and when he addresses her on that matter she says that she isn’t drunk but she’s been pouring out her soul before the Lord.
Isn’t that the best place to be with your sorrow? At the feet of our Lord?
Ik vind het mooi om te zien dat Hanna weet waar ze haar diepste angsten en verlangens kwijt kan; bij God. Ondanks dat haar man zoveel van haar houdt, heeft ze een diep verlangen naar een kind. Ze kan dit niet echt met haar man bespreken, maar ze gaat naar de tempel om tot God te bidden. Wanneer ze in de tempel is denkt Eli, de priester, zelfs dat ze dronken is. Wanneer hij haar daarop aanspreekt zegt ze dat ze niet dronken is maar dat ze haar hele ziel heeft uitgestort bij de Heer.
Is dat niet de beste plaats om je zorgen te brengen? Aan de voeten van God?
When she leaves the temple Eli tells her that she can go in peace because God will grant her petition. And when she went her way she wasn’t sad anymore. She put her faith in God and she trusted Him to be a good God. She set her hope on a good God. I think it’s wonderful that she didn’t worry about her sorrows anymore after she left the temple. She was so full of faith that she just knew the words that Eli told her were true. God would grant her petition.
But after her son was born she didn’t forget her own promise too! She promised God to give her son back to him. So when Samuel (his name means: God has heard) was old enough to serve God in the temple she brought him to Eli so he could serve the Lord for the rest of his life.
Als ze de tempel verlaat vertelt Eli haar dat ze in vrede kan gaan en dat God haar zal geven waar ze om gevraagd heeft. En wanneer ze weggaat is Hanna niet meer verdrietig. Ze heeft al haar hoop op God gevestigd en vertrouwt erop dat Hij een goede God is. Het is zo mooi dat ze haar zorgen achter kan laten bij God en er daarna op vertrouwt dat Hij de belofte, die Hij via Eli heeft gedaan, na zal komen.
En als haar zoon eenmaal geboren is vergeet Hanna ook niet wat zij aan God beloofd heeft. Ze zou haar zoon weer teruggeven aan God en wanneer Samuel (wat betekent: God heeft gehoord) oud genoeg is brengt ze hem weer naar Eli in de tempel. Zodat hij God kan dienen voor de rest van zijn leven.
Nowadays we don’t make a lot of promises to our Lord (or at least; I would be to afraid that I won’t be able to fulfill my promise. And the last thing I would want is to break a promise I made to God). But… that doesn’t mean I don’t pray ;). And I would like to be like Hannah when we talk about praying. I want to bring all my sorrows and desires before His throne. And…
Don’t forget to thank God for all the things He has done!
Tegenwoordig maken we niet vaak meer echt beloftes aan God (tenminste, ik zou bang zijn dat ik mijn belofte niet na kan komen. En het laatste wat ik zou willen is een belofte aan God verbreken). Maar dat betekent niet dat ik niet bid ;). En daarin wil ik op Hanna lijken. Ik wil al mijn zorgen en verlangen voor Zijn troon brengen. En...
Vergeet niet om God ook te danken voor alles wat Hij heeft gedaan!
I made a video tutorial for this page too: / Ik heb ook een video van deze pagina gemaakt:
Supplies: / Materialen:
