Geen zorgen voor de dag van morgen
Lukas 12:22-34
Boven dit stuk staat in mijn Engelse bijbel: de remedie tegen angst. En die kan ik wel gebruiken ;). Wij mensen hebben nog weleens de neiging om heel veel beren op de weg te zien. Of mensen... laat ik maar gewoon zeggen 'ik'. Ik kan ontelbaar veel scenario's bedenken hoe iets fout zou kunnen gaan, of onnoemelijk veel dingen bedenken die ik al fout heb gedaan. Maar... zoals al in Lukas staat: je komt er geen stap mee verder. 'Wie heeft er ooit een seconde aan zijn leven toe kunnen voegen door zich zorgen te maken?'. Tja, daar heeft hij wel een punt. Want je kunt je wel heel veel zorgen maken, maar het helpt nergens mee. Mijn innerlijke overdenker wil op zo'n zin nog weleens denken 'maar... ik ben dan toch in ieder geval voorbereid op het ergste?'. Oké, dat is dan misschien het enige, maar zoveel voordeel geeft dat ook weer niet. Behalve dan dat je je nog meer zorgen gaat maken over dat wat kan gebeuren ;). Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, dat gezegde komt niet zomaar uit de lucht vallen. Ik kwam er trouwens net achter dat dit stukje eigenlijk nog verder gaat. Het origineel voegt nog toe 'doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft men meer te dragen, dan God te dragen geeft'. van: Nicolaas Beets
Conclusie: in plaats van me zorgen te maken, kan ik beter kijken naar de mooie bloemen die weer gaan bloeien, de vogeltjes die druk zijn met het maken van hun nesten. De natuur die weer tot leven komt na de winter. En die daar gewoon rustig op heeft gewacht. Want alles heeft zijn tijd. En die tijd kunnen wij niet verlengen of verkorten door ons zorgen te maken.
Voor deze pagina heb ik gebruik gemaakt van:
- Het stansblok 'Blooming 01' van Karin Joan
- Micron pennen
- Een stencil (Tiny Feathers van Marianne Design, die kan ik niet meer leveren maar er staan nog wel een heleboel andere stencils in de webshop)
- Washi tape
- Distress inkt (geel)
- Enamel dots
Tijdens het maken van deze pagina had ik YouTube aanstaan en kwam ook 'leef met volle teugen' voorbij. Een nummer wat ik zo vaak te pijnlijk vind om te luisteren, maar wat ik tegelijkertijd ook weer mooi vind.